Գազանը և ծովը

ՀԱՅՏՆՈՒԹՅՈՒՆԸ ԵՎ ՄԵՐ ՕՐԵՐԸ
Եվ տեսա, որ ծովից մի գազան էր ելնում. նա ուներ յոթ գլուխ և տասը եղջյուր. նրա եղջյուրների վրա կար տասը խույր, իսկ նրա գլուխների վրա՝ հայհոյալից մի անուն: Հրեշտակն ինձ ասաց. «Ինչու՞ զարմացար, ես քեզ կասեմ իմաստը կնոջ և այդ գազանի, որը կրում է նրան, և որն ունի յոթ գլուխ և տասը եղջյուր» (Հայտն. 13. 1, 17. 7):
Հայտնության գրվածքները այսօր կատարվում են մեր աչքի առաջ:
Վերջին ժամանակներում, երբ «գիտությունը շատանա» (Դան. 12. 4), գաղտնիքների կնիքը վերջնականապես կհանվի մարգարեությունից:
Ահա թե ինչու է Հովհաննես Ավետարանիչը ասում. «...Եվ հրեշտակից վերցրի բացված գրքույկը ու կուլ տվի. և իմ բերանում մեղրի պես էր այն. իսկ երբ կերա, իմ որովայնը դարձավ դառն» (Հայտն. 10. 10): Սա նշանակում է, որ Հովհաննեսը չվշտացավ, այլ նույնիսկ վայելեց և մխիթարվեց, երբ այն գիտակցության էր, որ աստվածային հայտնություն է ստանում, ինչն ինքնին որպես Աստծո հետ հարաբերություն, պետք է որ լիներ քաղցրության և մխիթարության աղբյուր: Երբ նա այս հայտնությունների բովանդակության մեջ տեսավ այլոց, ում այն վերաբերում էր, նրա որովայնը լցվեց դառնությամբ, քանի որ սիրտը լցվեց կարեկցանքի և տառապանքի զգացումով:

«Մեր օրերում,- ասում է սուրբ Պաիսիոսը,- պետությունը պայքարում է ընդդեմ աստվածային օրենքի: Եկեղեցի՞ են ոչնչացնում. «Ոչինչ»,- կասի որևէ մեկը և կբարեկամանա սրա-նրա հետ, միայն թե տեղը տաք լինի: Սակայն նրա տաք տեղը ի վերջո սատանան կապահովի»:
Ներկայումս առանձնահատուկ ուշադրություն է գրավում Հայտնության 13-րդ գլուխը: Այդ գլխի նկատմամբ հետաքրքրության պատճառն այն է, որ շատ քրիստոնյաների համար ակնհայտ է ժամանակակից իրադարձությունների և երևույթների հետ մարգարեությունների համապատասխանությունը: Հայտնության 13-րդ գլխում խոսվում է երկու տարբեր գազանների մասին՝ ծովից դուրս եկող գազանի և երկրից դուրս եկող գազանի: Հայտնության այդ կերպարների ճիշտ ըմբռնումը՝ ժամանակակից իրադարձությունների համադրման հիման վրա, մեր օրերում շատ արդիական է:
«Գազանը» Հայտնության հիմնական բացասական կերպարն է: Հայտնության գազանը սատանան է՝ «Մեծ վիշապը, հին օձը, որը կոչվում է բանսարկու և սատանա»՝ ըստ Հայտնության 12-րդ գլխի, հակաքրիստոսը, սուտ մարգարեն, հեթանոսությունը, կռապաշտությունը, հակաքրիստոնեական պետությունը, որը պետք է վերականգնվի աշխարհի կատարածին, Հռոմեական կայսրությունը, հակաքրիստոսի համաշխարհային թագավորությունը (գազանի թագավորությունը), հակաքրիստոնեական իշխանությունը, հակաքրիստոնեությունը, աստվածամերժ հասարակությունը:

Ալեքսանդր եպիսկոպոս Միլեանտը այսպես է ասում ծովից և երկրից ելնող գազանների մասին: «Ծովից ելնող գազանը նեռի ողջ աստվածամերժ կայսրությունն է... Այնուհետև նկարագրում է երկրից ելնող գազանին, որին հետագայում անվանում է «սուտ մարգարե» (Հայտն. 16.13 և 19.20 ): Երկիրը այստեղ ներկայացնում է հոգևորի իսպառ բացակայությունը և սուտ մարգարեի վարդապետությունը, որը ամբողջովին նյութապաշտություն է և մարմնի մեղսասեր հաճույքամոլություն: 13-րդ գլխի երկու գազանները խորհրդանշում են քրիստոնեությունը ատողների ամբողջությունը: Ծովից ելնող գազանը անաստված իշխանությունների խորհրդանիշն է, իսկ երկրից ելնող գազանը՝ կեղծ ուսուցիչների և բոլոր այլասերված եկեղեցականների ամբողջությունը: Հայտնության գազանը նեռն է և նրա կառավարությունը:
Այս և այլ մեկնաբանությունների հիման վրա կարելի է տալ հետևյալ սահմանումները.
Ծովից ելնող գազանը («առաջին գազանը») հակաքրիստոնեական իշխանության համակարգն է, որը հատկապես ուժեղ է դրսևորվում հակաքրիստոսի համաշխարհային թագավորության (գազանի թագավորության) կառուցման մեջ:
Երկրից ելնող գազանը և մյուս գազանը կամ «սուտ մարգարեն» մարդկանց գաղափարական մշակման համակարգն է, որը պատրաստում է մարդկանց նեռի թագավորությանը:
Եթե մենք համադրենք այս սահմանումները ժամանակակից իրականության հետ, ապա կունենանք հետևյալը: Ծովից ելնող գազանը «համաշխարհային կառավարությունն» է և «նոր աշխարհակարգի» ողջ իշխանական համակարգը, որի կառուցմանը լծված են սիոնիստներն ու մասոնները, և որը, ըստ էության, մեր աչքերի առաջ այսօր ավելի ու ավելի է ձևավորվում՝ զավթելով ողջ աշխարհը, ասես թե «դուրս է գալիս ծովից»:

ԵՐԿՐԻՑ ԵԼՆՈՂ ԳԱԶԱՆԸ
«Զանգվածային գիտակցության» կառավարման միջոցների համակարգն է. որի օգնությամբ ներդրվում է հակաքրիստոնեական և «նոր աշխարհակարգի» գաղափարախոսությունը (ԶԼՄ-ներ, ինտերնետ, կինո, վիդեո, բացասական գրականություն, հոգեբանական զենք և այլ միջոցներ):

ԳԱԶԱՆԱՑՈՒՄԸ
Երկու այլաբանական գազանների ընկալման միջև տարբերությունը չի խանգարում նրանց միավորելու մեկ գաղափարի մեջ՝ մարդկության հոգևոր գազանության գաղափարի մեջ: Հայտնության գազանի պատկերը կրում է այնպիսի բացասական իմաստ, որը ոչ միայն կործանարար է բարոյական տեսանկյունից, այլ նաև դեմ է աստվածաստեղծ մարդկային բնությանը, դեմ է հոգևոր-բանական, անհատական գոյությանը: Հայտնության 13-րդ գլխի երկու գազանները դրսևորումներն են նույն սկզբունքների, որոնք դեմ են անհատականությանը: Հոգևոր գազանության և ապստամբության գաղափարը, հասնելով իր զարգացման գագաթնակետին, ի վերջո մարմնավորվում է հակաքրիստոսի անհատի մեջ, որը և դառնում է այդ գաղափարի գլխավոր ներկայացուցիչը և իրականացնողը:
Այն, որ հայտնության գազանի պատկերները խոսում են հոգևոր գազանության մասին, ակնհայտ կերպով արտահայտվում է մեր ժամանակներում: Ահա թե ինչու Սուրբ գիրքը և սուրբ հայրերը հակաքրիստոսի համակարգը անվանել են գազան: Այս ողջ սատանայական համակարգի և գազանի թագավորության առեղծվածային նպատակը մարդկանց դիմազրկելը, նրանց անմարդկային դարձնելն ու կործանելն է, այսինքն՝ մարդուն գազան դարձնելը:
Այնպիսի երևույթների տարածումը, ինչպիսիք են համատարած սպառողականության գաղափարախոսությունը և, զանգվածային մշակույթը, գովազդը, ռոք և փոփ երաժշտությունը, ընտանիքի ոչնչացումը, անասնական հաճույքների պաշտամունքը, անբարոյականության քարոզչությունը, աբորտը, հակաբեղմնավորիչները, սոդոմականությունը, աղանդավորությունը և մյուս բոլոր այլասերվածությունները, թմրադեղերի ուղղակի և անուղղակի քարոզչությունը, սատանիզմը, դպրոցներում «սեռական դաստիարակություն» ծրագրերը, համընդհանուր պատվաստումները, «հրաշագործ» դեղորայքը՝ իր կողմնակի բազում հետևանքներով, սննդամթերքի գենետիկորեն ձևափոխումը, որոնք պարունակում են քաղցկեղածին նյութեր, թունավոր քիմիական սննդային հավելումները, կլոնավորումը, պտղի թերապիան, արհեստական բեղմնավորման տեխնոլոգիաները, վիրտուալ կյանքը, հոգեբանությունն ու առողջությունը ոչնչացնող համակարգչային խաղերը, հանրային գիտակցության ղեկավարումը էլեկտրոնային և տպագիր ԶԼՄ-ների միջոցով, այդ թվում՝ հոգեբանության վրա ներգործող և անձի անհատականությունը զրկող կոդավորումը և «ժամանակակից կենսատեխնոլոգիաների» ներդրումը մարդկանց նույնականացման նպատակով, պատերազմների և վերահսկելի զինված հակամարտությունների հրահրումը, ճգնաժամերի կազմակերպումը, հանրային գիտակցության մեջ «միջազգային ահաբեկչության» միֆի ամրապնդումը, երկրաֆիզիկական (պլազմային) զենքը, համաշխարհային իշխանության կենտրոնացումը «էթնիկապես միատարր» վերնախավի ձեռքում, այս բոլորը պատահական, մասնատված դրվագներ չեն, այլ միասնական գազանային համակարգի տարրերն են՝ որպես նպատակաուղղված և հետևողական քաղաքականություն՝ մարդկությունը հոգեպես և ֆիզիկապես ոչնչացնելու համար:

Սուրբ Հովհան Ոսկեբերանը «Ընդդեմ հրեաների» ասված խոսքում, համեմատելով հրեաներին և քրիստոնյաներին, ասում է. «Նրանք, կոչված լինելով որդեգրության, ընկան շների հետ մերձավորության մեջ, իսկ մենք, նախկինում շներ լինելով, Աստծո շնորհով կարողացանք դեն նետել հին անմտությունը և հասանք Աստծու որդիներ լինելու գերազանցությանը»: Ինչպե՞ս կարելի է դա տեսնել:
«Մասոնության մեջ,- գրում է Վ. Մ. Օստրեցովը,- անհրաժեշտ է համարվում խոսել ազատության, բարության, գեղեցիկի և այլ նման բաների մասին: Բայց պարադոքսն այն է, որ կազմակերպության անդամները ավելի շատ ստրուկներ, զինվորներ և անդեմ գռեհիկ էակներ են: Այդ կազմակերպությունների անդամները չպետք է ունենան նորմալ մարդկային զգացումներ: Նրանք պետք է սառը և անտարբեր հետևեն միլիոնավոր մարդկանց մահվանը, նրանք արդեն իրենց կենդանության օրոք պետք է մեռած լինեն. սոված երեխաների, հարբեցող պատանիների, անզուսպ գողությունների պատկերները նրանց մեջ չպետք է որևէ զգացում առաջացնեն»:
Այսօր արդեն հստակ է, որ համաշխարհային տիրապետության նվաճումը թալմուդականների կողմից (հիշենք, որ ըստ Թալմուդի՝ բոլոր մարդիկ անասուններ են, միայն հրեաներն են մարդ) կբերի ժողովուրդներին անասնական վիճակի՝ մարդու մեջ ոչնչացնելով մարդկային բնությունը: Սիոնիստներին, ինչպես նաև մասոններին անհրաժեշտ է համաշխարհային քաղաքական ուժ, իսկ նրանց տիրոջը՝ սատանային, պետք է մարդկության վերջնական գազանացումը:

Աստվածամերժների նպատակը մարդու մեջ Աստծո պատկերը ջնջելը, անարգելն ու անհատականությունից զրկելն է: Ահա մի քանի մեջբերում այդ սատանայական ծրագրից (Սիոնի ծերերի փրոթոքոլներից). «Դեռևս հին ժամանակներում մենք ժողովրդի շրջանում առաջինն ենք ասել «ազատություն, հավասարություն, եղբայրություն» խոսքերը: Այդ ժամանակվանից այդ ամպագոռգոռ բառերը այնքան շատ են կրկնել անգիտակից թութակները, որ իրենց հետ տարել են աշխարհի բարեկեցությունը, անհատի իսկական ազատությունը» (փրոթոքոլ 1): «Ամբոխը բարբարոս է: Հենց որ ազատությունը անցնում է ամբոխի ձեռքը, շատ արագ այն վերածվում է անարխիայի, որը ինքնին հանդիսանում է վայրագության ամենաբարձր աստիճանը»:
Մարդկային բնության ոչնչացման՝ որպես նեռի և նրա ծառաների նպատակի մասին հայտնել է Նիլ Միրոտոչիվին. «Ենովքի և Եղիայի սպանությամբ նեռը բաց կթողնի իր ամենաչար զավակներին: Այդ զավակներն են շնությունը, պոռնկությունը, արվամոլությունը, սպանությունը, գողությունը, կեղծիքը, սուտը, տղաների և աղջիկների վաճառքը շնության նպատակով: Եվ մարդիկ տասն անգամ ավելի չար կլինեն, քան նախկինում»:
Ջոն Քոլեմանը (Մեծ Բրիտանիայի հատուկ ծառայության նախկին հետախույզ, «Կոմիտե 300. Համաշխարհային կառավարության գաղտնիքները» գրքի հեղինակը) «նոր աշխարհակարգը» անվանում է դավադրություն Աստծո և մարդու դեմ, որը ներառում է մարդկանց մեծամասնության ստրկացումը, որը կմնա երկրի վրա պատերազմներից, աղետներից և զանգվածային սպանություններից հետո:

ՍՈՒՏ ՄԱՐԳԱՐԵՆ
Եվ այսպես, Հայտնության 13-րդ գլխի երկու գազանները ներկայացնում են երկու հակաքրիստոնեական համակարգերը:
Նրանք, ովքեր ընդունելի են համարում անհատական ծածկագրերը, իրենց կործանարար տեսակետները արդարացնելու համար հաճախ առաջ են քաշում հետևյալ փաստարկը. «Ինչպե՞ս կարող է հակաքրիստոսի կնիքը լինել, եթե նա դեռևս չկա»:
Բայց Հայտնությունն ասում է՝ կնիքը (ավելի ճիշտ՝ նշանը) պետք է տա ոչ թե անմիջապես նեռը, այլ գազանը (Հայտն. 13.16-18), ընդ որում՝ «մեկ այլ գազան», այսինքն՝ երկրից դուրս եկող գազանը: Հայտնության այս հատվածում կարդում ենք. «և կստիպի բոլորին՝ փոքրերին և մեծամեծներին, հարուստներին և աղքատներին, ազատներին ու ծառաներին, որ դրոշմ դնեն նրանց աջ ձեռքի և ճակատի վրա»: Եվ իսկապես, այսօր ԶԼՄ-ները մարդկանց ներշնչում են, որ «միջազգային ահաբեկչության» (որի հեղինակները հենց «նոր աշխարհակարգի» ստեղծողներն են) և աշխարհի բարեկեցության համար անհրաժեշտ է ներդնել «վերահսկման նոր և ավելի կատարելագործված ձևեր»՝ էլեկտրոնային փաստաթղթեր (որոնք պարունակում են անձի նույնականացման համարը, այսինքն՝ գազանի տված թվային անունը, որն ունի թվային և շտրիխ-կոդի տեսք), ճակատին կամ աջ ձեռքին դրվող միկրոչիպ, որը նույն թվային անունն է կրում: Միկրոչիպ-իմպլանտներ արտադրող առաջին ընկերությունը՝ Applied Digital Solutions-ը, այդ թվային անունը ներկայացնում է որպես «մարդու շտրիխ կոդ»: Այլ կերպ ասած՝ հակաքրիստոսի թագավորությունը դեռ մինչև իր թագադրվելն է հաստատվում:
Գալով սուտ մարգարեին՝ ասենք, որ մարգարեն միայն նա չէ, ով գուշակում է ապագան, այլ նա, ով ուսուցանում է որոշակի գաղափարներ:
Եթե իսկական մարգարեն փոխանցում է մարդկանց Աստծո խոսքը, ապա կեղծ մարգարեն ասում է սուտը: Ժամանակակից հավաքական սուտ մարգարեն քարոզում և հանրային գիտակցության մեջ ներդնում է նոր աշխարհակարգի հակաքրիստոնեական գաղափարախոսությունը: Հենց այս առումով էլ նա «ստիպելու է ողջ մարդկությանը երկրպագել առաջին գազանին», այսինքն՝ ծովից ելնող գազանին (Հայտն. 13.12): Սուտ մարգարեն արմատավորում է կեղծ գաղափարներ: Դա է պատճառը, որ երկրից ելնող գազանի համար ասվում է, որ նա «խոսում էր վիշապի պէս» (Հայտն. 13.11), այսինքն՝ ինչպես սատանան, որը հանդիսանում է ստի հայրը (Հովհ. 8; 44):
Ինչու՞ է երկրից ելնող գազանի համար ասվում, որ «նա ուներ երկու եղջյուր՝ գառնուկի նման» (Հայտն 13.11): Միգուցե այս պատկերը պարզ կդառնա, եթե հիշենք XVIII դարի հույն սուրբ Կոսմա Էտոլացու հայտնի մարգարեությունը. «Կգա ժամանակ, երբ դևերը կներխուժեն բնակարաններ՝ փոքր արկղի տեսքով, իսկ նրանց եղջյուրները (այսինքն՝ ալեհավաքը) կամրացնեն տանիքներին»: Հեռուստատեսության և ԶԼՄ-ների ապատեղեկատվությունն իր ապակառուցողական գործունեությամբ և քրիստոնեության նկատմամբ ատելությամբ ներկայանում է որպես ինչ-որ մի կեղծ հոգևոր արարած, որը իրավամբ կարելի է ընկալել որպես ժամանակակից հավաքական սուտ մարգարե:

ԾՈՎԸ
Ինչու՞ է այս գազանը դուրս գալիս ծովից: Ծովի պատկերը՝ սուրբ գրային լեզվով, շատ հաճախ օգտագործվում է բազում ազգերի, ժողովուրդների իմաստով, ընդ որում՝ անհանգիստ, խռովության և Աստծո հետ թշնամության մեջ գտնվելու իմաստով: Այսպիսով՝ ծովից ելնող գազանը դուրս է գալիս մեղավոր, աստվածամարտ մարդկության միջից:
Հայտնության մեջ հրեշտակը բացատրում է Հովհաննես առաքյալին. «Այն ջրերը, որ տեսար, և ուր նստած էր պոռնիկը, ժողովուրդներ են, բազմություններ, ազգեր և լեզուներ» (Հայտնություն 17.15):
Ծովի պատկերը կարող է ներկայացնել նաև գլոբալիզացիան, որը ոչնչացնում է պետական ինքնիշխանությունը և ազգային մշակույթը, անդեմ զանգվածի է վերածում ժողովուրդներին, ազգերին և լեզուները:
Ինչու՞ է ծովից ելնող գազանի մասին ասվում, որ նա «սրով վիրավորված էր, բայց կենդանի էր», և որ «մահացու վերքը բուժված էր» (Հայտն. 13.12): Երկսայրի սուրը Աստծո խոսքն է (Հայտն. 1.16), որից մահացու վնասվածք ստացան հեթանոսությունը և հրեականությունը, երբ քրիստոնեությունը հաղթանակ տարավ և պաշտոնապես ճանաչվեց Կոստանդիանոս Մեծ կայսեր կողմից: Մեր ժամանակներում «սրով վիրավորուած և կենդանի մնացած» խոսքը մատնանշում է Հռոմեական կայսրությունը՝ նեռի գերտերության տեսքով, որը այժմ հանդես է գալիս Եվրամիությունում, և որի շենքը Բաբելոնի աշտարակն է հիշեցնում: Եթե արտաքինից դիտարկենք, այն կիսատ է, ինչպես Բաբելոնի աշտարակը:

ԳԱԶԱՆԻ ՅՈԹ ԳԼՈՒԽՆԵՐԸ
Ի՞նչ պետք է հասկանալ «ծովից ելնող գազանի յոթ գլուխ ու տասը եղջյուր» խոսքի տակ (Հայտն. 13.1): Ըստ Հայտնության՝ «Յոթ գլուխները յոթ լեռներն են, որոնց վրա նստել է կինը: Նրանք նաև յոթ թագավորներն են. թագավորները, որոնք յոթն էին, նրանցից հինգը ընկան, մեկը ապրեց, մեկն էլ դեռ չի եկել. և երբ գա, մնալու կարճ ժամանակ կունենա» (Հայտն. 17.10): Իսկ այն «տասը եղջյուրները, որ տեսար, տասը թագավորներ են, որոնք դեռևս թագավորություն չեն ստացել, բայց կստանան և մի ժամով իշխան կլինեն. նրանք իշխանություն կստանան գազանի հետ»: (Հայտն. 17.12): Սուրբ գրքի գազանը սովորաբար թագավորության խորհրդանիշն է, իսկ գազանի գլուխը մատնացույց է անում թագավորին: Այսպիսով՝ յոթ գլուխը յոթ թագավորություններ են՝ ի դեմս յոթ ղեկավարների, որոնք թշնամաբար են տրամադրված Աստծո հանդեպ և վտանգավոր են Աստծո ժողովրդի համար: Որոշ ժամանակակից մեկնաբաններ յոթ գլուխների հասկացության տակ տեսնում են «մեծ յոթնյակը»:
«Հայտնության մարգարեությունների ժամանակակից քննարկումը» գրքի հեղինակ Լ. Սմիռնովը առաջարկում է այլ բացատրություն՝ կապված գազանի յոթ գլուխների հետ, որը շատ համոզիչ է, հետևաբար նաև ունի գոյության իրավունք: Յոթ թագավորները չորս հնագույն թագավորություններն են (Բաբելոն, Պարսկաստան, Հունաստան, Հռոմ) և երեք ժամանակակիցները (արծվի երեք գլուխները՝ ըստ Եզրասի մարգարեության): Դրանք են՝ ԽՍՀՄ-ը, ԱՄՆ-ը և Եվրամիությունը: Երբ հրեշտակը ասում է սուրբ Հովհաննես Ավետարանչին, որ յոթ թագավորություններից հինգն ընկան, ըստ հեղինակի՝ չորս հնագույն թագավորությունները և Խորհրդային Միությունը, որն ընկել է 1991 թ.: Մեկը, որը կա, ԱՄՆ-ն է, ինքնին պոռնիկը, և մեկը, որ դեռ չի եկել, Եվրամիությունն է, որը մնալու կարճ ժամանակ կունենա, քանի որ ԵՄ-ն երկար կյանք չունի, բայց հիմքն է նոր թագավորության՝ ջհուդական թագավորության, որն ութերորդ թագավորությունն է: Այն լինելու է մարդկության պատմության մեջ երբևէ գոյություն ունեցող միակ գերիշխանությունը:

ՉՈՐՍ ԳԱԶԱՆՆԵՐԸ
Առաջին չորս թագավորությունը՝ Բաբելոնը, Պարսկաստանը, Հունաստանը, Հռոմը, դեռևս հնագույն մեկնիչները (սբ Հովհան Ոսկեբերան, սբ Իպոլիտ, սբ Կյուրեղ Երուսաղեմացի և այլք) վերագրում էին չորս մեծ գազաններին՝ ըստ Դանիելի մարգարեության (Դան. 8-րդ գլուխ): Այդ չորս գազանները նույնպես դուրս էին ելնում ծովից:
Այժմ տեսնենք, թե ինչ թագավորություններ են Դանիելի մարգարեության առաջին չորս գազանները:
Առյուծ - ասորաբաբելոնյան կայսրությունը:
Արջ - մարապարսկական կայսրությունը.
Ընձառյուծ - մակեդոնահունական կայսրությունը.
Չորրորդ (անանուն) գազանը՝ «ահեղ զարմանալի և առավել հզոր» (Դան. 8.7), հռոմեական կայսրությունն է:
Ծովից ելնող գազանի յոթ գլուխները միայն յոթ թագավորություններ չեն, այլև յոթ լեռներ, որոնց վրա նստել էր կինը, այսինքն՝ բաբելոնյան պոռնիկը: Հայրերը յոթ լեռները համարում են հենց Հռոմ քաղաքը, որը, ըստ ավանդության, կառուցվել է յոթ բլուրների վրա: Ստացվում է, որ յոթ լեռները միաժամանակ Հռոմն է, այսինքն՝ նոր հռոմեական կայսրությունը: Իսկ որպես մեծ պոռնիկ, շատ ժամանակակից մեկնաբաններ մատնացույց են անում ԱՄՆ-ը (իսկ ավելի նեղ իմաստով՝ Նյու Յորքը):
Բաբելոնը, որը ԱՄՆ-ի նախատիպն էր, ցեղերի և ժողովուրդների խառնուրդ էր, որոնք կորցրել են իրենց էթնիկ արմատները, ռասայական, ազգային, մշակութային պատկանելությունը: Կինը արբած էր սրբերի և Հիսուսի համար նահատակված վկաների արյամբ: Սրա ամենավառ օրինակը ՆԱՏՕ-ի ուժերով ուղղափառ սերբերի ռմբակոծությունն էր, երբ ռումբերի վրա գրված էր «Շնորհավոր Սուրբ Զատիկ»:
«Ժամանակակից արևմտյան քաղաքակրթությունը, որի առաջնորդը համարվում է Ամերիկան, հոգևոր իմաստով, իսկական մի անապատ է»,- այսպես է ներկայացնում վարդապետին Ռաֆայել Կարելինը: -Քաղաքակրթությունը բաժանում է մարդկանց իրարից, դրա համար մեծ քաղաքները (օրինակ՝ ԱՄՆ-ի) ոչ միայն դառնում են ապակե և բետոնե մրջնաբույն, այլև անապատանում են հոգեպես: Մարդկանց իրարից բաժանում է ոչ թե հեռավորությունը, այլ ներքին շփման պակասը, նրան պետք չէ իրական շփումը, նրան շատ ավելի հարմար է շփվել մեքենայի հետ: Տեխնոլոգիական զարգացման պայմաններում մարդը ծրագրավորվում է մեքենայի նման: Նա վերածվում է կենսաբանական միավորի, որը ենթակա է խիստ չափանիշների, իսկ որպես այլընտրանք նա կարող է հակադարձել միայն մեկ բանով՝ իր նյարդերով: ՈՒստի տեսնում ենք հոգեկան խանգարման երևույթներ՝ որպես ապստամբություն մեքենայի դեմ: Իսկ մեքենան ոչ միայն հաղթում է մարդուն, այլև սպանում, ոչնչացնում է նրան»:

Անդրեյ քահանա ԳՈՐԲՈՒՆՈՎ
Թարգմանությունը ռուսերենից կատարեց Աննա ՀԱՅՐԱՊԵՏՅԱՆԸ

Մեկնաբանություններ